Θουκυδίδης Περικλέους Επιτάφιος - κεφάλαιο 41 - Β΄Λυκείου - Αρχαία, ύμνος προς την Αθήνα, η υπεροχή της έναντι των άλλων πόλεων.

1.  Κεφϊλαιο 41. Εξύμνηςη τησ Αθόνασ για την
δύναμη τησ, ςτα χρόνια του Περικλό.

2. Ο Περικλόσ, ςτα κεφ. 37-40
υπαινύςςεται την υπεροχό τησ Αθόνασ
, χωρύσ να δηλώνει κϊτι τϋτοιο
ξεκϊθαρα , ςτο αμϋςωσ επόμενο
κεφϊλαιο όμωσ, το 41 , το oπούο
αποτελεύ ανακεφαλαύωςη των κεφ.
37-40 , ο Περικλόσ ολοφϊνερα επαινεύ
την Αθόνα για την δύναμη που ϋχει
αποκτόςει.

3.  Η ακμό τησ αρχαύασ Αθόνασ όταν μοναδικό, καθώσ κανϋνα ϊλλο
αρχαύο Ελληνικό κρϊτοσ δεν γνώριςε τϋτοια ϊνθηςη ςε όλα τα επύπεδα
μαζύ. Η ακμό τησ δεν περιορύςτηκε μόνο ςτον ςτρατιωτικό τομϋα, η
ϊνοδοσ τησ Αθόνασ όταν και οικονομικό, πολιτικό, κοινωνικό,
πολιτιςμικό, πνευματικό. Γι’ αυτό το λόγο λοιπόν ο Περικλόσ ςτην
αρχό του κεφαλαύου 41 προβϊλλει τη μορφωτικό αλλϊ και τη
διαμορφωτικό δύναμη τησ Αθόνασ, διότι κατϊ τον Περικλό η πόλη ςε
όλεσ τισ εκδηλώςεισ αποδεύχτηκε πρότυπη από κϊθε ϊλλη πόλη (πᾶςαν
πόλιν) , ϊξια για μύμηςη από τουσ υπόλοιπουσ Έλληνεσ και τουσ
ανθρώπουσ κϊθε εποχόσ. Πρότυπο όμωσ δεν εύναι μόνο η πόλη τησ
Αθόνασ αλλϊ ταυτόχρονα και ο Αθηναύοσ πολύτησ. Εύναι ο ϊνθρωποσ
που διακρύνεται για την πολυπραγμοςύνη του καθώσ αναφϋρει
χαρακτηριςτικϊ πωσ «ἐπὶ πλεῖςτ’ ἂν εἴδη τὸ ςῶμα αὔταρκεσ
παρέχεςθαι» , δηλαδό ο καθϋνασ Αθηναύοσ θα μπορούςε να
παρουςιϊςει τον εαυτό του αυτοδύναμο ςε πϊρα πολλϋσ
δραςτηριότητεσ, και όλα αυτϊ ςυνδυαςμϋνα με την κομψότητα και τη
χϊρη. Ο πολύτησ, όπωσ και η πόλη, διακρύνεται για την αυτϊρκειϊ και
τη δύναμη του (αὔταρκεσ τὸ ςῶμα).

4.  Σε ολόκληρο το κεφϊλαιο και ειδικότερα ςτουσ
ςτύχουσ 3 και 4 ο Περικλόσ με επιχειρόματα από
την ζωό τησ Αθόνασ και των Αθηναύων προςπαθεύ
να αποδεύξει και να κϊνει ςαφό την δύναμη τησ
Αθόνασ, την μοναδικότητα αλλϊ και την υπεροχό
τησ ϋναντι των ϊλλων πόλεων και παρϊλληλα να
κϊμψει τον οποιοδόποτε διςταγμό για την
ορθότητα των επιχειρημϊτων του. Φτϊνει μϊλιςτα
ςτο ςημεύο να πει πωσ δεν εύναι «παινϋματα αυτϊ
που λϋγει αλλϊ η αλόθεια» γιατύ εύναι η μόνη πόλη
που εύναι ανώτερη από την φόμη τησ, γι’ αυτό η
Αθόνα δεν ϋχει ανϊγκη από ΄΄Ομόρουσ΄΄ για να την
εξυμνόςουν, αρκούν μόνο οι πρϊξεισ τουσ και η
γενναιότητα τουσ για να τουσ θαυμϊζουν και να
τουσ θυμούνται εισ τουσ αιώνεσ.

5.  Στον τελευταύο ςτύχο του κεφαλαύου ο
Περικλόσ επαινεύ τουσ νεκρούσ , δηλαδό τουσ
Αθηναύουσ ςτρατιώτεσ , οι οπούοι ϋδωςαν την ύδια
τη ζωό τουσ για τη πατρύδα τουσ , διότι πύςτευαν
ότι αυτό εύναι το καθόκον τουσ απϋναντι ςτην
πατρύδα, να τησ εξαςφαλύςουν την ελευθερύα.
Εύναι φυςικό λοιπόν για εκεύνουσ που εύναι
ζωντανού να τουσ ϋχουν ωσ πρότυπα μύμηςησ και
να μοχθούν καθημερινϊ για την πόλη . Η πόλη
όταν το ιδανικό αυτών που ϋδωςαν τη ζωό τουσ
και εύναι λογικό να παραμϋνει ιδανικό και των
ζωντανών. Όλα αυτϊ λοιπόν πϊντα με προθυμύα
καθώσ η απόφαςη των Αθηναύων να θυςιαςτούν
για την πόλη τουσ πρϋπει να εύναι μύα ελεύθερη
επιλογό, από αγϊπη προσ την πατρύδα και όχι
αποτϋλεςμα καταναγκαςμού.

6.  «Οὐ καταιςχυνῶ τϊ ὄπλα,Οὐ καταιςχυνῶ τὰ ὅπλα τὰ ἱερὰ, οὐδ'
ἐγκαταλεύψω τὸν παραςτϊτην, ὅτῳ ἂν ςτοιχόςω· ἀμυνῶ δὲ καὶ
ὑπὲρ ἱερῶν καὶ ὁςύων καὶ μόνοσ καὶ μετὰ πολλῶν. καὶ τὴν πατρύδα
οὐκ ἐλϊςςω παραδώςω, πλεύω δὲ καὶ ἀρεύω ὅςησ ἂν
παραδϋξωμαι…»
 Απόδοςη : «Δε θα ντροπιϊςω τα όπλα τα ιερϊ , ούτε θα
εγκαταλεύψω το ςυμμαχητό μου, με οποιονδόποτε κι αν ταχθώ
ςτη γραμμό. θα αμυνθώ και για τα ιερϊ και τα όςια και μόνοσ και
μαζύ με πολλούσ και την πατρύδα δε θα παραδώςω μικρότερη αλλϊ
μεγαλύτερη και ιςχυρότερη απ' όςη την παρϋλαβα…»
Η αφοςύωςη των Αθηναύων ςτην πατρύδα τουσ γύνεται
αντιληπτό και από τον όρκο που ϋδιναν οι ϋφηβοι Αθηναύοι ,
(απόςπαςμα του οπούου παρατύθεται παρακϊτω), οι
οπούοι όταν γύνονταν 18 ετών ϋπρεπε να υπηρετόςουν
ςτρατιώτεσ για δύο χρόνια.