2. Na mitoloxía galega, as mouras son
mulleres fermosas e encantadas que
habitan baixo terra ou baixa a auga, saíndo
a ensinar o seu ouro xunto ás fontes, ríos,
castros, mámoas e ruínas de antigos
monumentos.
Teñen de cabelo castaño e ollos azuis.
Locen luxosos vestidos cubrindo
ocasionalmente os seus descalzos e belos
pés, levan solto o seu longo cabelo e
adórnanse con marabillosas xoias.
Sentándose a beiras dos mananciais ou
ríos, lavan, peitean os seus dourados
cabelos con peites de ouro, mirándose nun
espello e... agardan, busca digno marido,
merecedor de gobernar o reino e compartir
con ela as súas riquezas. Someténdoo
previamente a unha proba encuberta, a
Moura mostrará ao pretendente un fabuloso
tesouro e pediralle que elixa o que considere
de máis valor.
As mouras
No libro de lectura destacan
algunhas lendas sobre mouras
como “ A moura da Tapada do
Almestro” ou “O pescador e a
moura” .
3. As sereas ou Maruxainas
Na mitoloxía grega, unha serea, en Galiza
coñecidas coma Mulleres Mariñas, é unha
ninfa filla do río Aqueloo, o maior río de
Grecia, e dunha musa, Calíope. Cos seus
cantos engaiolaba os mariñeiros e
provocaba a súa morte contra os cantís que
arrodeaban a súa illa. A figura da serea,
tanto como ave como en forma de peixe, é
frecuente nas igrexas galega.
Na mitoloxía galega hai moitos tipos de
sereas ou ninfas, por exemplo, no libro de
lectura destaca a Lontra tamén outro tipo
de serea galega moi coñecida é a serea
Maruxaina, quen atrae cos seus cantos e os
seus encantos aos mariñeiros para que
despois naufraguen, as augas tranquilas
convértense de súpeto en vendavais e
furacáns afundindo e encallando as
embarcacións dos inxenuos mariñeiros que
atenden ás melodías gaioleiras da sirena e
que se deixan seducir polos seus feitizos e a
súa beleza.
4. Mozas enfeitizadas: As tres bestas
A lenda “ As tres bestas da
Charca do Alligal” conta
como te tres irmáns
enfeitizadas convertéronse
en bestas, maldicidas por
unha fada e obrigadas a
permanecer nun corpo que
non era o seu, tiveron que
vagar polo bosque
facéndose graves feridas
ata que unha meiga as
curou.
5. Mozas enfeitizadas: O cardo branco
A lenda “ O cardo branco
de Vilariño de Conso”
conta como unha moza
moura enfeitizada
transformábase en serpe
nunha fonte e nacía un
cardo branco unha vez
ao ano, un rapaz intentou
desenfeitizala pero non o
conseguiu e así seguiu a
moza maldita.
6. Mozas enfeitizadas: A fonte de Laureana
A lenda “ A cidade de
Libunca e a Fonte de
Laureana” conta como tres
irmás foron maldicidas
pola súa madrastra
converténdose en queixos,
árbores e cabalos, por
desgracia a irmá maior
quedou coxa e non puido
fuxir, por iso transformouse
na fonte de Laureana.
7. Mozas enfeitizadas: A serpe da lagoa de Pena Trevinca
A lenda “ A lagoa da
serpe de Pena
Trevinca conta como
una moza enfeitizada
convertíase en serpe
nas augas da lagoa,
para desencantala só
había que cuspirlle na
boca, non se sabe si
se desencantou.
8. As meigas
É unha muller con
coñecementos de maxia e
artes ocultas, ademais de
menciñeira. Entre as súas
calidades, figura a
capacidades para facer
feitizos, males de ollo e
adiviñación. Diferénciase dá
Bruxa en que esta actúa
sempre con maldades,
podendo tratar e mesmo
pactar cos Diaños.
9. As lavandeiras
Son espíritos que aparecen nas
noites de lúa chea nas beiras dos
ríos, onde lavan sabas
manchadas de sangue que nunca
desaparecen. Dise delas que son
mulleres que morreron no parto,
ou que deixaron morrer aos seus
fillos sen bautizalos. Piden axuda
aos vivos para escorrer as súas
sabas, mais estas deben
retorcerse ao contrario que a
Lavandeira. En caso contrario,
este encontro podería traer mala
sorte, mesmo a morte.
