Voorbeeldfunctie, vrije geest of ranzige aap?

1. Twitter rules
Blog van PRDESQ

2. Wat een gezeik met dat Twitter zeg. Ben je een beetje bezig met je te
profileren en te laten zien dat je van deze tijd bent, wordt je voordat
je het weet op non-actief gezet of ontslagen.
Voorbeeldfunctie, vrije geest of ranzige aap?
Kennelijk is het ook nog belangrijk dat je een beetje nadenkt over wat
je op Twitter zet. En ik maar denken dat het gewoon een potje
roeptoeteren is of “verbale diarree”, zoals een collega van mij Twitter
wel eens smakelijk omschreef.
Er wordt dan ook met twee maten gemeten: óf je hebt een
‘voorbeeldfunctie’ en dan mag je elke Tweetje op een goudschaaltje
wegen, óf niemand is in je geïnteresseerd en dan mag je roepen wat
je wilt. Scholieren en studenten, maar ook losgelagen idioten hebben
nog wel eens de neiging om bagger via Twitter in de ‘ether’ gooien.
Op zich geen pobleem; er is toch vaak geen hond die geïnteresseerd
is.
Lastig wordt het als eerst niemand in je geïnteresseerd is en je dus
kan roepen wat je wil en je er te laat achterkomt, dankzij een Twitter-bericht,
dat je opeens wel een voorbeeldfunctie blijkt te hebben.
Zoiets kwam Yasmina Haifa te leren toen ze een Twitterbericht
stuurde die op zijn zachtst gezegd niet erg overdacht was.
Niet qua inhoud, niet qua timing en, nu blijkt, ook niet qua voor-beeldfunctie.
Vanuit haar rol als medewerker HRM bij het Nationaal
Cyber Security Center zou ze mogen verwachten dat het een en ander
tot commotie zou leiden. Koren op de molen van een ieder die in ‘het
andere kamp’ zit natuurlijk.
Die waren dan ook graag bereid om dit Twitterbericht extra onder de
aandacht te brengen en verantwoordelijken, zoals de minister van
Veiligheid, op het matje te roepen.
Voor Nicolette van Dam kwam de wind uit een heel andere hoek.
Helemaal van de andere kant van de oceaan maakte een groep
Colombianen via de media duidelijk niet gediend te zijn van de
beeldgrap van scheerschuim snuivende Colombianen. Aangezien
Nicolette van Dam ambassadrice van Unicef is, eiste deze
Colombiaanse schreeuwende media (minderheid?) dat Unicef haar
zou ontheffen van haar taak. Dat weigerde Unicef natuurlijk. Zij
begrepen ook dat als de lat van goed burgerschap en correct gedrag
zo hoog gelegd wordt er nog maar weinig ambassadeurs zouden
overblijven en nog minder mee willen
doen.
Nicolette van Dam echter vond de druk
na twee dagen al te veel worden en
wilde niet afwachten tot het een en
ander zou overwaaien. Zij besloot zelf
op te stappen als ambassadeur.
Colombianen blij, denk ik, want ik heb
nergens een uiting van blijdschap of
www.prdesq.com | info@prdesq.com | 088 7766 090 | 02

3. 03
tevredenheid van Colombiaanse kant kunnen vinden en voor de rest
alleen verliezers. Overigens was Nicolette van Dam niet de enige die
deze gemakkelijke grap maakte. Ook een Belgische krant en
Australische journalisten maakte eenzelfde vergelijking.
Was het vorige voorbeeld van Nicolette van Dam nog een beetje
onhandig en ietwat naïef, ronduit dom was Justine Sacco toen zij vlak
voor ze op het vliegtuig naar Zuid-Afrika stapte de volgende tweet
eruitgooide: “Going to Africa. Hope I don’t get AIDS. Just kidding. I’m
white!”.
Terwijl mevrouw Sacco van de VS naar Zuid-Afrika vloog begon
Twitter haar werk te doen. Een woedende storm aan Twitterberichten
maakten duidelijk dat deze Tweet gezien werd als racistisch en zeer
verwerpelijk. Ongeveer tegen de tijd dat ze uit het vliegtuig stapte
was ze nog niet bewust van alle commotie, maar wel al zo goed als
ontslagen. Een excuustweet en het verwijderen van haar Twitter-account
ten spijt.
Wat het geheel zo ongelooflijk dom maakt is niet alleen de inhoud
van haar Twitterbericht, maar vooral haar functie. Op het moment
dat zij het vliegtuig in stapte was Justine Sacco een PR executive van
Internet Media bedrijf IAC (beurswaarde € 5 mrd). Haar werk bestaat
uit het adviseren van bedrijven op het gebied van reputatie en online
communicatie (de ironie!).
Als het waar is dat mensen alleen leren van ervaringen dan kan
Justine Sacco zich met recht een ervaringsdeskundige noemen.
Niet iedereen is gelijk en zeker op Twitter niet
Er zijn nog talloze andere voorbeelden van mensen die wel of niet
bewust hun rol in de maatschappij vergeten en/of de kracht van het
medium Twitter onderschatten. Politie-agenten die hun geloof
verwarren met hun openbare functie of ons willen informeren dat ze
op de bank bij een verdachte van mishandeling een voetbalwedstrijd
zitten te kijken.
De hashtag #Moetkunnen zal de Twittergemeenschap geïnspireerd
hebben: “Dat maken wij wel uit”. Behalve Nicolette van Dam hebben
de meeste van de genoemde voorbeelden maar weinig volgers op
hun Twitteraccount, maar dat maakt niet uit: slechts weinig mensen
werken met een afgeschermde account en slecht nieuws ‘travels
fast’. In die zin heeft Twitter een zuiverende werking.
www.prdesq.com | info@prdesq.com | 088 7766 090 |

4. 04
Twitter rules!
Wat kunnen we uit voorgaande leren?
Ten eerste: besef dat je in sommige gevallen van te voren niet weet
of je nou wel of niet een voorbeeldrol hebt. Voor je het weet heb je
het wel en zijn de poppen aan het dansen.
Ten tweede: humor of een mening zijn persoonlijk. Wees bereid om
voor die humor en mening te staan, óók als het warm onder de
voeten wordt. Kan je dit niet? Dan is het kennelijk geen goed bericht.
Ten derde: als je een ‘rol’in de samenleving hebt die vraagt om
neutraliteit, bijvoorbeeld die van politieman of ambtenaar, dan is je
eigen mening helaas niet meer vrij verkondigbaar. Wat je dan rest
zijn slechts beschrijvingen van ‘wat je ziet of meemaakt’.
Voor ramptoeristen wordt Twitter daarmee minder leuk, maar er zijn
nog genoeg bedrijven die nog op Twitter of andere sociale media een
misstap maken die de aandacht zullen trekken. Zoals deze top 10 van
2013.
Blijf als organisatie alert!
Neem een abonnement op PRDESQ.
PR en Communicatiesoftware anno nu
Vraag een demo aan
www.prdesq.com | info@prdesq.com | 088 7766 090 |