In dit eerste deel van het college wordt beschreven: - hoe artsen zich bedienden van Grieks en Latijn, met later Arabische invloeden - hoe de wens tot kennis van minder gestudeerde artsen leidde tot werken in het Nederlands - hoe de interesse van mensen in gezondheid leidde tot lekenwerken in het Nederlands - hoe de taal van de geneeskunde via Duits en Frans naar het Engels van nu ging - wat jargon is en wat de voor- en nadelen zijn hoe de interesse van mensen in hun eigen gezondheid leidt tot aanpassing van dat jargon, vanwege inzien van dossiers, maar ook gedwongen door ICT en administratie - hoe zorgverleners 'gewoon Nederlands praten' dat verzachtend proberen te doen

15. Hebban olla vogala nestas hagunnan hinase hic anda thu, wat unbidan we nu?

17. 1. mensen willen meer weten over gezondheid

22. DUS:
• Taal artsen oorspronkelijk Grieks, later Latijn en met Arabische invloeden
• In Middeleeuwen Latijn voertaal medici
• Onder invloed ‘minder geschoolden’ die medische zorg leverden komst
Nederlandstalige werken
BELANGRIJK: mensen raken geïnteresseerd in gezondheid, wat de komst
van Nederlandstalige lekenwerken bevordert
• Artsentaal via Duits en Frans doorontwikkeld naar Engels
• Nederlandstalige artsentaal een ‘jargon’

30. GC,
GC.
CG!

34. 2. mensen willen meer weten over EIGEN gezondheid

43. DUS:
• Jargon artsen voor zoveel mogelijk eenduidige begrippen, waardoor onder
professionals weinig twijfel over wat er bedoeld wordt
• Hierin doorsijpelend kennis van eeuwen, uit talen van toen
• Extra kenmerk: wens ‘snelheid’, dus ook veel afkortingen
BELANGRIJK: mensen raken geïnteresseerd in EIGEN gezondheid wat de
aanpassing naar ‘lekentaal’ bevordert om bijvoorbeeld dossier te begrijpen
• Extra druk op aanpassen zorgtaal vanuit ICT en zorgadministratie
• ‘Gewoon Nederlands’ zorg vol ‘verzachtends’ voor patiënt en zorgverlener