Na Israëlische raid en Amerikaanse sancties tegen Syrië Aanval op Syrië: Bush en Sharon breiden oorlog uit om uit crisis te geraken

1. 1
Na Israėlische raid en Amerikaanse sancties tegen Syriė
Aanval op Syriė: Bush en Sharon breiden oorlog uit om uit crisis te
geraken
Interview met Mohamed Hassan
Wat denkt Midden-Oostenkenner Mohamed Hassan over de Israėlische raid op
een voormalig Palestijns kamp in de buurt van Damascus? Waarom gaan Israėl
en de VS weer op oorlogspad? Staat straks heel het Midden-Oosten in vuur en
vlam?
David Pestieau
Solidair 15-10-2003
Hoe leg je die aanval van Israėl tegen Syriė uit?
Mohammed Hassan. Je moet eerst
kijken naar de binnenlandse situatie van
Israėl. Sharon werd tot premier
verkozen omdat hij vrede beloofde. Hij
zou komaf maken met wat hij het
Palestijns terrorisme noemt. Maar het
tegenovergestelde gebeurde. Het
Palestijns verzet is overeind gebleven.
Bovendien gaat de economische situatie
er zienderogen op achteruit. Volgens het
dagblad Al Qods zijn er dit jaar 40.000
Israėli's geėmigreerd. De crisis en de
angst voor de aanslagen maken dat
mensen die de middelen hebben, het
land gewoon verlaten. De
klassentegenstelling binnen de
maatschappij vertalen zich ook in het
leger, tot op het hoogste niveau.
Tweehonderd piloten van het Israėlisch
leger Tsahal weigeren nog
bombardementen uit te voeren boven de
Gazastrook en de Westbank. Dat zegt genoeg.
Sharon krijgt het Palestijns verzet onmogelijk in het gareel, ook Hezbollah in Zuid-
Libanon niet. Daarom valt hij nu Syriė aan, en straks wellicht ook Iran, een machtige
bondgenoot van Syriė.
Hadden de VS ook belang bij deze aanval?
Mohammed Hassan. Alles wijst erop dat de ploeg van Bush op de hoogte was. Zij
hadden ook niet gedacht dat er nog zoveel weerstand zou zijn in Irak, na de val van
Bagdad in april. Zij hadden verwacht dat de nederlaag de mensen zou ontmoedigen
en dat die ontmoediging heel de Arabische wereld zou treffen. Eens het Midden-
Oosten helemaal onder controle van de VS, hadden zij gehoopt dat er zich voor
De Afrikaans-Arabische marxist
Mohammed Hassan: "Sharon krijgt het
Palestijns verzet niet in het gareel,
daarom valt hij Syriė aan." (Foto
Solidair) - Klik op de foto om ze te
vergroten -

2. 2
Israėl een grote economische markt zou openen en dat een land als Syriė, dat in de
frontlinie ligt, op de grenslijn tussen Israėl en de Arabische landen, zijn ferm verzet
tegen Israėl niet zou kunnen handhaven.
Zes maanden later brengt het Iraaks verzet het Amerikaans leger de ene slag na de
andere toe. De VS spenderen miljarden dollars onder enig perspectief dat er een
eind komt aan de tunnel.
Maar dat zou hen toch precies een toontje lager moeten doen zingen?
Mohammed Hassan. Nee, Bush en Sharon zitten alletwee in een wespennest.
Ofwel moeten ze onderhandelen, ofwel moeten ze de oorlog uitbreiden, als vlucht
vooruit. Dat is waar ze vandaag voor kiezen. Maar daarmee geven ze ook hun
zwakheid toe: ze willen hun interne problemen verhullen en dus voeren ze die
gewoon uit! Dat geldt net zo goed voor Israėl als voor de VS.
Israėl beweert dat het Syriė nog slagen kan toebrengen, het heeft al huizen in
Damascus aangeduid waar leiders van het Palestijnse verzet wonen, van het
Volksbevrijdingsfront zowel als van Hamas. De Commissie van Buitenlandse Zaken
van het Amerikaans congres is net overgegaan tot nieuwe sancties tegen Syriė.
Omdat Syriė zogezegd het terrorisme steunt en massavernietigingswapens verbergt.
Dezelfde beschuldigingen als tegen Irak.
De VS zijn, samen met Israėl, bezig de oorlog uit te breiden, zoals ze dat destijds
deden in Vietnam toen ze Cambodja en Laos bombardeerden, buurlanden die
nochtans niets met de oorlog te maken hadden.
In sommige analyses lees je dat
Israėl de reactie van Syriė wil testen.
Mohammed Hassan. Dat is zo, ja.
Israėl en de VS voeren militaire
operaties uit tegen Syriė maar ze
ageren ook via hun geheime diensten.
Al jaren willen ze verdeeldheid zaaien in
het eenheidsfront dat in Syriė aan de
macht is een alliantie tussen de Baath-
partij, de Communistische Partij en
andere Arabische nationalistische
krachten. Ze willen een pro-
imperialistische burgerij doen ontstaan,
als politiek alternatief.
De aanval van 5 oktober lokte precies
de tegenovergestelde reactie uit: de
verschillende leden van het
Eenheidsfront reageerden heel energiek
met ferme verklaringen. De Palestijnse
organisaties drukten hun steun uit aan
De Palestijnse organisaties beschouwen
elke aanval tegen Syriė als een aanval
tegen het Palestijnse volk. In het kamp
Germana, vlak bij Damascus, hangen de
Palestijnse en Syrische vlaggen zij aan
zij.
(Foto Solidair, Vinciane Convens) - Klik
op de foto om ze te vergroten -

3. 3
Syriė, zegden dat ze elke aanval tegen Syriė beschouwden als een aanval tegen het
Palestijnse volk en dat ze navenant zouden handelen.
Er zitten dus communisten in de regering in Syriė, samen met Arabische
nationalisten? Dat is niet zo in andere landen in de regio.
Mohammed Hassan. De PC van Syriė is een van de oudste communistische
partijen in de Arabische wereld. De partij zag het licht in 1930, nam deel aan het
congres van de Communisctische Internationale in 1935 en aan het congres van het
Eenheidsfront tegen het fascisme. De drie CP's in de Arabische wereld van vandaag
(de Syrische, de Palestijnse en de Iraakse) hebben hun strategische doelstellingen
duidelijk gesteld: om het socialisme te bereiken moet de Arabische wereld zich eerst
bevrijden uit de greep van het imperialisme. De Arabische natie moet één blok
vormen in plaats van zich te laten verdelen door het kolonialisme. Ze moet één
politiek en economisch blok vormen.
Het is op die basis dat een bondgenootschap mogelijk was tussen de
communistische partijen en de Arabische nationalistische stroming, die vooral
gedragen werd door de Arabische nationale burgerij. Natuurlijk zijn er tegenstellingen
binnen die fronten maar die mogen de communisten niet afleiden van hun huidige
taken. De Chinese communisten hebben ook een front gevormd om de Japanners uit
het land te jagen, met Tsjang Kai-Sjek, die nochtans meer communisten had
uitgemoord dan alle nationalistische Arabische leiders samen.
In Syriė is het front tussen communisten en nationalisten ontstaan in de jaren '68-'70,
onder de naam Eenheidsfront, dat nu de staat leidt. Dat front heeft standgehouden
onder vaak moeilijke omstandigheden. Egypte was een nationalistisch land tot in de
jaren '70 maar dan richtte het zich hoe langer hoe meer op de VS, het liet Syriė
alleen achter in de frontlinie met Israėl.
In de jaren '80 en '90 ging Syriė zijn alliantie met Egypte vervangen door een alliantie
met Iran. Het land droeg bij tot de nederlaag van Israėl in Libanon: de zionisten
moesten zich terugtrekken uit het zuiden van Libanon waarna de christelijke milities,
die Israėl steunden, helemaal gemarginaliseerd raakten in het politiek leven in
Libanon.
Het imperialisme wil dan ook alles in het werk stellen om dat Eenheidsfront te breken
en om verdeeldheid te zaaien tussen de communisten en de Arabische nationalisten.
De Syrische communisten en het verzet in Irak
"De Golfoorlog was al tientallen jaren gepland, om de economische crisis in de
imperialistische wereld te mildereen en om posities in te nemen van waaruit men de
oliebronnen kon controleren. Maar ook om de alliantie tussen Syriė en Iran te breken
en om de Iraakse militaire capaciteit te vernietigen, want die vormde een ernstige
bedreiging voor de zionistische staat. Ze wilden een kunstmatige staat oprichten, wat
de Amerikaanse regering in staat zou stellen de oorlogsbudgetten te verdubbelen.
Maar de oorlog verliep niet zo makkelijk als de Amerikaanse regering had verwacht,

4. 4
zeker niet toen ze met hun vliegtuigen een geprefabriceerde Iraakse regering
meestuurden... De invallers staan nu tegenover een nieuwe situatie, heel anders dan
het partijtje golf dat de Iraakse oppositie, klaargestoomd door de CIA, had voorspeld.
De bezetters worden elke dag opnieuw in een uitputtingsoorlog gesleurd door het
heldhaftige verzet van het Iraakse volk, dat vecht met alle mogelijke wapens. Dit is
echt een lesje voor het Amerikaanse en Britse imperialisme en voor al wie de
volkeren hun vrijheid en onafhankelijkheid wil ontnemen."
Uit de verklaring van het Centraal Comité van de Syrische Communistische Partij, 4
juli 2003.