Szkolenie firmy CareWork z cyklu "Bezpieczniej w pracy w opiece". Tematem jest ICE w pracy opiekunów osób starszych w Niemczech. Inne szkolenia "Bezpieczniej w pracy w opiece": - pogotowie ratunkowe (numer alarmowy 112) - pomoc lekarska (numer medycznej opieki doraźnej i wieczorowej 116 117) - postępowanie w sytuacji pożaru, awarii hydraulicznej, awarii energetycznej, insektów w domu - BHP - pierwsza pomoc - bezpieczeństwo w sieci Więcej informacji na stronie internetowej: https://carework.pl/

1. SZKOLENIE ON-LINE
Bezpieczniej w pracy
w opiece

2. ICE i inne metody identyfikacji w przypadku nieszczęścia
Ile razy zdarza nam się w pracy za granicą, że tylko na
momencik wyskakujemy do sklepu tak jak stoimy? Nawet jeżeli
mamy przy sobie polskie dokumenty – jakie znaczenie ma w
tym momencie nasze imię i nazwisko? Jak ktoś ma się
zorientować na liście naszych kontaktów w telefonie
komórkowym kogo trzeba powiadomić, jeżeli wydarzy się
wypadek? A jak do niej w ogóle zajrzeć, skoro większość
smartfonów ma PIN czy inne zabezpieczenia? Ktoś wezwie
pogotowie, otrzymamy pomoc medyczną, ale nasi bliscy nie
będą wiedzieli co się z nami dzieje. Ratownicy nie będą znali
naszej historii chorób, nie będą wiedzieli jakie leki
przyjęliśmy....

3. Kiedy coś się stanie w obcym kraju
W dobie powszechnej migracji za pracą oraz
zagranicznych wyjazdów turystycznych świat szuka
standardów umożliwiających służbom ratowniczym
zarówno identyfikację osoby, jak i możliwość
powiadomienia jej bliskich, a także uzyskania w razie
potrzeby informacji o chorobach, alergiach itp.

4. Opiekunki i opiekunowie osób starszych w Niemczech to
przeważnie grupa wiekowa 50+. Zachodzi większe
prawdopodobieństwo nie tylko nieszczęśliwego
wypadku, ale również zasłabnięcia, utraty przytomności
czy nagłego ataku choroby przewlekłej. Dla ułatwienia
pracy ratowników medycznych powstała idea
zamieszczania w różnych miejscach informacji o tym,
kogo z naszych bliskich należy powiadomić lub na jakie
schorzenie cierpimy. Na świecie popularne są dwa
systemy takich standardów informacyjnych: ICE i E123
oraz zawieszki i tzw. gumki.

5. Co to jest ICE?
ICE (I.C.E, In Case of Emergency) – w tłumaczeniu
na język polski to „w razie nagłego wypadku”. W
krajach niemieckojęzycznych zaleca się stosowanie
skrótu IN (niem. „im Notfall" – IN), ponieważ pod
skrótem ICE najczęściej kojarzą się szybkie
połączenia pociągami.

6. Czym jest ICE?
To informacja, którą zapisujemy tradycyjnie i
wkładamy do portfela lub zamieszczamy w
telefonie. Jest to kontakt telefoniczny do naszych
bliskich, których należy powiadomić gdybyśmy byli
nieprzytomni.

7. Przykładowa forma zapisu w standardzie ICE:
ICE01Mama +48 123 123 123
ICE02Brat +48 234 234 234
ICE03Arbeitgeber +48 61 662 10 81
Można również wpisać pod hasłem ICE na karteczce w
portfelu/na liście kontaktów w telefonie, nazwę choroby, na
którą cierpimy lub alergię czy nazwę leku, który stale
przyjmujemy:
ICE04 Astma/Asthma
ICE05 Cukrzyca/Diabetes

8. Ponieważ telefony komórkowe posiadają najczęściej
zabezpieczenia przed użyciem przez osobę
nieupoważnioną, warto wprowadzić numer
kontaktowy ICE na tzw. ekranie blokady. Jest to
wyświetlacz telefonu, który może zobaczyć każdy.
Aby wprowadzić obok daty i godziny (co zwykle jest
na ekranach blokady) dodatkową informację, w
smartfonach można skorzystać z funkcji:
Ustawienia -> Ekran blokady -> Informacje kontaktowe
– tam znajduje się miejsce na wpisane tekstu.

9. Dla zapisu danych kontaktowych do nagłych wypadków w telefonie stosuje
się również inny standard, według mniej rozpowszechnionej normy E.123.
Nasz numer kontaktowy powinien zostać zapisany w następującym
formacie: 01Mama (numer telefonu wpisujemy z numerem kierunkowym do
kraju!), 02Brat, 03Asthma, 04Macumar itd. Dla pewności można podać
przynajmniej 3-4 kontakty/informacje alarmowe. Przy pobycie za granicą
warto wpisać określenie naszego kontaktu ICE również w miejscowym
języku – dla przykładu: 01TataEdek/VaterEddi +48 000 000 000.
Telefon komórkowy to jedno z miejsc do umieszczenia danych ICE. Telefon
może jednak zamoknąć, może wyczerpać się bateria, może ulec zniszczeniu,
może zostać skradziony jak również po prostu zostawimy go w domu.

10. Karta ICE
Bardzo przydatna jest również karta ICE, czyli zwykła kartka
wielkości karty kredytowej, którą możemy wsunąć do
portfela, na której czytelnie napiszemy dużymi literami ICE i
umieścimy dane kontaktowe naszych bliskich, własne dane
identyfikacyjne (Jan Kowalski, Polska, Warszawa, RHB+,
ICE Żona Anna +48 000 000 000). Jeżeli wyjeżdżamy za
granicę naprawdę warto na kilka możliwych sposobów
pomóc sobie w nieszczęściu, nawet poprzez włożenie
kartki z danymi ICE do wewnętrznej kieszeni kurtki czy
płaszcza.

12. W Polsce w niektórych województwach karta ICE
wydawana jest każdemu kto odbiera paszport, można ją
również zakupić od Polskiego Czerwonego Krzyża.
Nie ma żadnych przeszkód, aby taką kartę przygotować
sobie samodzielnie. Wzory i zakres danych jakie oprócz
wspomnianych wyżej można umieścić na karcie ICE z
łatwością znajdziemy wpisując w wyszukiwarkę „karta
ICE” i przechodząc na opcję podglądu grafiki.

13. Nieśmiertelniki (blaszki) i opaski (gumki, bransoletki)
Nieśmiertelniki to cienkie blaszki do zawieszenia na
łańcuszku na szyi. Wymagają indywidualnego grawerunku,
nie jest to jednak duży wydatek. Zapisuje się na nich
najważniejsze dane – np. grupę krwi, imię i nazwisko,
schorzenie przewlekłe.

14. Idea nieśmiertelników sięga wojny secesyjnej – żołnierze mieli
wszyte w płaszcze i mundury informacje z imieniem i
nazwiskiem, przynależnością wojskową. Współcześnie służą
głownie osobom, które uprawiają sporty indywidualne (np.
bieganie, jazda na rowerze) i nie chcą lub nie mogą zabierać
torebek z dokumentami. Mogą okazać się również przydatne w
przypadku wyjazdu za granicę – nie tylko do pracy w
Niemczech ale i na wakacje.
źródło: https://www.bizuteria-tytanowa.pl/

15. Inny rodzaj noszonych na stałe identyfikatorów,
ułatwiających uzyskanie pomocy w nagłych przypadkach, to
opaski i bransoletki. Można kupić gotowe produkty, na
których znajduje się np. nasza grupa krwi lub nazwa
schorzenia albo zamówić spersonalizowane – z danymi ICE,
podstawową informacją o stanie zdrowia lub zakupić opaski
na których można wpisać dane markerem nieścieralnym.
źródło: https://komfortzycia.com/
Opaski na ręce, wszywki
adresowe w odzieży
stosuje się także w opiece
nad osobami starszymi z
zaburzeniami orientacji.

16. Choroby przewlekłe i leki przyjmowane na stałe, uczulenia
Bardzo restrykcyjne przepisy dotyczące ochrony danych osobowych
(RODO), zwłaszcza w zakresie stanu naszego zdrowia, uniemożliwiają
nam jako zleceniodawcy zadawanie pytań o choroby przewlekłe i
przyjmowane na stałe leki. Przy wyjeździe do pracy za granicę warto
pomyśleć o przygotowaniu w zamkniętej kopercie informacji
zdrowotnej „na wszelki wypadek”. Zapisz sobie listę leków,
częstotliwość i dawkę ich przyjmowania, nazwę schorzenia a także –
jeżeli wiesz – na jakie leki Ciebie uczulają. Wzór takiego planu leków
można oprzeć na tym, co najczęściej znajduje u naszych
podopiecznych – Medikationsplan i tak zapisać na kopercie.

18. W sytuacji zasłabnięcia czy złego samopoczucia nawet w
domu podopiecznych, w obecności innych osób stres
bądź choroba nie pozwala czasami na zebranie myśli. Do
tego dochodzi często problem z komunikacją w języku
obcym. Łatwiej wyjąć bądź powiedzieć, gdzie jest koperta
z ważnymi informacjami medycznymi niż ich udzielać.

19. ZAPAMIĘTAJ!
Wypadek czy nagła choroba może zdarzyć się wszędzie –
nawet jeżeli „wyskoczysz” na moment do sklepu albo
jesteś w domu.
Jeżeli przebywasz za granicą, zadbaj o to, żeby zawsze
mieć przy sobie dane, ułatwiające Twoją identyfikację,
kontakt z bliskimi osobami, informację o stałych
schorzeniach i uczeleniach.

20. Przykłady z historii Carework
Pani J. wyszła latem z domu podopiecznej, w sukience bez kieszeni i klapkach,
żeby odebrać od sąsiadki dwa domy dalej ciasto na podwieczorek. Potrącił ją
rower, straciła przytomność, rowerzysta wezwał pogotowie, które przybyło
wręcz błyskawicznie. Zaniepokojona podopieczna podniosła alarm dopiero po
kilku godzinach nieobecności opiekunki. Tymczasem w szpitalu podczas
zabiegu operacyjnego doszło do problemów, związanych z przyjmowanymi
przez opiekunkę na stałe lekami, trudnymi do wykrycia w standardowych
badaniach medycznych. Zanim policja ustaliła kim jest pacjentka minęło
dodatkowo kilkanaście godzin – jej rodzina w Polsce, podopieczna – wszyscy
przeżyli ogromny, niepotrzebny stres.

21. Pani S. zasłabła i straciła przytomność na peronie dużego niemieckiego
dworca, kiedy wracała ze zwiedzania miasta. Pociąg się mocno opóźniał. Jest
chora na cukrzycę, nie miała przy sobie picia i jedzenia. Podróżni wezwali
pogotowie, udzielono jej pomocy lekarskiej w szpitalu ale przez kilka godzin
była nieprzytomna. Miała w torebce polskie dokumenty – dowód osobisty,
legitymację emeryta i rencisty, zabezpieczony hasłem telefon komórkowy. To
było za mało, żeby stwierdzić gdzie przebywała w Niemczech, jak się
skontaktować z jej rodziną. Podobnie jak wyżej – jej otoczenie przeszło przez
ciężkie chwile.

22. Pani A. nie wstała rano do podopiecznej, starsza pani przydreptała po jakimś
czasie, żeby ją obudzić. Pani A. bardzo źle się czuła, bolała ją głowa, miała
bardzo spuchnięte nogi. Podopieczna uznała, że to problemy z ciśnieniem i
podała jej swoją tabletkę. Pani A nie chciała, coś tłumaczyła seniorce ale była
tak zdezorientowana, że w końcu ją przyjęła. O tym, że coś jest nie tak z P.
Anią zorientowała się dopiero córka podopiecznej, która po pracy przyszła z
wizytą do mamy. Wezwała pogotowie. Okazało się, że P. Ania miała stymulator
serca, coś złego zaczęło się dziać ale nie potrafiła tego powiedzieć seniorce.
Ledwo ją odratowano w szpitalu.
www.carework.pl

23. Zapraszamy do zapoznania się z następnym szkoleniem
z cyklu Bezpieczniej w pracy w opiece:
Jak i kiedy wezwać pogotowie ratunkowe?